21 september 2020
Heimsfaraldursfaraldurinn hefur sýnt fram á að brýnt er að auka alþjóðlegt samstarf til að takast á við allar helstu ógnir sem steðja að heilsu og velferð mannkyns. Helsti meðal þeirra er ógnin við kjarnorkustríð. Í dag virðist hættan á sprengingu kjarnorkuvopna - hvort sem það er fyrir slysni, misreikningur eða viljandi - aukast með nýlegri notkun nýrra tegunda kjarnorkuvopna og hætt við langvarandi samninga um stjórnun vopn og mjög raunveruleg hætta á netárásum á kjarnorkuinnviði. Lítum á viðvaranir vísindamanna, lækna og annarra sérfræðinga. Við megum ekki sofna í kreppu sem er enn stærri en sú sem við höfum upplifað á þessu ári.
Það er ekki erfitt að sjá fyrir hvernig herskár orðræða og rangur dómur leiðtoga kjarnorkuvopnaðra þjóða gæti haft í för með sér ógæfu sem hefur áhrif á allar þjóðir og allar þjóðir. Sem fyrrverandi forsetar, fyrrverandi utanríkisráðherrar og fyrrverandi varnarmálaráðherrar Albaníu, Belgíu, Kanada, Króatíu, Tékklands, Danmerkur, Þýskalands, Grikklands, Ungverjalands, Íslands, Ítalíu, Japans, Lettlands, Hollands, Noregs, Póllands, Portúgals, Slóvakíu, Slóvenía, Suður-Kórea, Spánn og Tyrkland - sem öll segjast vera vernduð af kjarnorkuvopnum bandamanna - skora á núverandi leiðtoga að beita sér fyrir afvopnun áður en það er of seint. Augljós upphafspunktur fyrir leiðtoga eigin landa væri að lýsa því yfir án fyrirvara að kjarnorkuvopn hafi ekki lögmætan tilgang, hernaðarlegan eða stefnumarkandi, í ljósi
skelfilegar afleiðingar manna og umhverfisins af notkun þess. Með öðrum orðum, lönd okkar verða að hafna hverju því hlutverki sem kjarnorkuvopnum er veitt í vörnum okkar.
Með því að halda því fram að kjarnorkuvopn verji okkur erum við að stuðla að hættulegri og afvegaleiddri trú um að kjarnorkuvopn auki öryggi. Í stað þess að leyfa framfarir í átt að heimi laus við kjarnorkuvopn erum við að koma í veg fyrir það og viðhalda kjarnorkuhættu, allt af ótta við að koma bandamönnum okkar í uppnám sem halda fast við þessi gereyðingarvopn. Vinur getur þó og ætti að tala þegar annar vinur tekur þátt í kærulausri hegðun sem stofnar lífi þeirra og annarra í hættu.
Augljóslega er nýtt kjarnorkuvopnakapphlaup í gangi og kapp um afvopnun er brýn þörf. Það er kominn tími til að binda endi á tíma háðar kjarnorkuvopnum. Árið 2017 tóku 122 lönd hugrekki og bráðnauðsynlegt skref í þá átt með því að samþykkja Sáttmáli um bann við kjarnorkuvopnum, tímamótaheimssáttmáli sem setur kjarnorkuvopn á sama lagagrundvöll og
efna- og sýklavopn, og setur ramma fyrir sannanlegan og óafturkræfan brotthvarf. Það verða brátt bindandi alþjóðalög.
Hingað til hafa lönd okkar kosið að ganga ekki í heimsmeirihlutann til að styðja þennan sáttmála en þetta er afstaða sem leiðtogar okkar verða að endurskoða. Við höfum ekki efni á því að sveifla okkur við þessa tilvistarlegu ógn við mannkynið. Við verðum að sýna hugrekki og sanna og ganga í sáttmálann. Sem aðildarríki gætum við verið áfram í bandalagi við ríki með kjarnorkuvopn, þar sem ekkert er í sáttmálanum sjálfum eða í varnarsáttmálum hvers og eins sem kemur í veg fyrir þetta. Hins vegar værum við löglega skylt, aldrei og undir nokkrum kringumstæðum, að aðstoða eða hvetja bandamenn okkar til að nota, hóta að nota eða eiga kjarnorkuvopn. Í ljósi breiðs stuðnings almennings í löndum okkar við afvopnun væri þetta óumdeilanlegur og mjög lofaður aðgerð.
Bannssáttmálinn er mikilvægur styrking sáttmálans um bann við útbreiðslu kjarnavopna, sem nú er hálfrar aldar og sem, þó að það hafi tekist ótrúlega vel að hemja útbreiðslu kjarnorkuvopna til fleiri landa, hefur ekki tekist að koma á alhliða bannorð gegn vörslu kjarnorkuvopna. Fimm kjarnorkuvopnaðir þjóðir sem áttu kjarnorkuvopn þegar samið var um NPT - Bandaríkin, Rússland, Bretland, Frakkland og Kína - virðast líta á það sem leyfi til að halda kjarnorkusveitum sínum til frambúðar. Frekar en að afvopna fjárfesta þeir mikið í að uppfæra vopnabúr sitt og hafa áform um að halda þeim í marga áratugi. Þetta er augljóslega óásættanlegt.
Bannssáttmálinn sem var samþykktur árið 2017 getur hjálpað til við að binda enda á áratuga lömun afvopnunar. Það er leiðarljós vonar á tímum myrkurs. Það gerir löndum kleift að gerast áskrifandi að æðstu fjölþjóðlegu reglunni gegn kjarnorkuvopnum og beita alþjóðlegum þrýstingi til aðgerða. Eins og inngangur hennar viðurkennir, hafa áhrif kjarnorkuvopna „yfir landamæri landsmanna, haft alvarleg áhrif á lifun manna, umhverfið, félagslega og efnahagslega þróun, heimshagkerfið, fæðuöryggi og heilsu núverandi og komandi kynslóða. , og þau hafa óhófleg áhrif á konur og stúlkur, jafnvel vegna jónandi geislunar.
Þar sem næstum 14.000 kjarnorkuvopn eru staðsett á tugum staða um allan heim og á kafbátum sem vakta hafið á öllum tímum, er getu til eyðingar meiri en ímyndunarafl okkar. Allir ábyrgir leiðtogar verða að bregðast við núna til að tryggja að hryllingurinn frá 1945 verði aldrei endurtekinn. Fyrr eða síðar mun heppni okkar klárast nema við bregðumst við. The Sáttmáli um bann við kjarnorkuvopnum leggur grunninn að öruggari heimi, laus við þessa tilvistarógn. Við verðum að faðma það núna og vinna að því að aðrir verði með. Það er engin lækning fyrir kjarnorkustríði. Eini kosturinn okkar er að koma í veg fyrir það.
Lloyd Axworthy, fyrrverandi utanríkisráðherra Kanada
Ban Ki-moon, fyrrverandi framkvæmdastjóra Sameinuðu þjóðanna og fyrrverandi utanríkisráðherra Suður-Kóreu
Jean Jacques Blais, fyrrverandi varnarmálaráðherra Kanada
Kjell Magne Bondevik, fyrrverandi forsætisráðherra og fyrrverandi utanríkisráðherra Noregs
Ylli bufi, fyrrverandi forsætisráðherra Albaníu
Jean Chretien, fyrrverandi forsætisráðherra Kanada
Willy claes, fyrrverandi framkvæmdastjóri NATO og fyrrverandi utanríkisráðherra Belgíu
Erik derycke, fyrrverandi utanríkisráðherra Belgíu
Joschka Fischer, fyrrverandi utanríkisráðherra Þýskalands
Franco Fratti, fyrrverandi utanríkisráðherra Ítalíu
Ingibjörg Solrún Gísladóttir, fyrrverandi utanríkisráðherra Íslands
Björn Tore Godal, fyrrverandi utanríkisráðherra og fyrrverandi varnarmálaráðherra Noregs
Bill Graham, fyrrverandi utanríkisráðherra og fyrrverandi varnarmálaráðherra Kanada
Hatoyama Yukio, fyrrverandi forsætisráðherra Japans
Thorbjørn Jagland, fyrrverandi forsætisráðherra og fyrrverandi utanríkisráðherra Noregs
Ljubica Jelušic, fyrrverandi varnarmálaráðherra Slóveníu
Talavs Jundzis, fyrrverandi utanríkisráðherra Lettlands
Jan Kavan, fyrrverandi utanríkisráðherra Tékklands
Lodz Krapež, fyrrverandi varnarmálaráðherra Slóveníu
Cirts Valdis Kristovskis, fyrrverandi utanríkisráðherra og fyrrverandi varnarmálaráðherra Lettlands
Alexander Kwaśniewski, fyrrverandi forseti Póllands
Yves Leterme, fyrrverandi forsætisráðherra og fyrrverandi utanríkisráðherra Belgíu
Enrico Letta, fyrrverandi forsætisráðherra Ítalíu
Eldbjørg Løwer, fyrrverandi varnarmálaráðherra Noregs
mogens lykketoft, fyrrverandi utanríkisráðherra Danmerkur
John mccallum, fyrrverandi varnarmálaráðherra Kanada
John manley, fyrrverandi utanríkisráðherra Kanada
Rexhep Meidani, fyrrverandi forseti Albaníu
Zdravko Mršic, fyrrverandi utanríkisráðherra Króatíu
Linda Murniece, fyrrverandi varnarmálaráðherra Lettlands
Nano Fatos, fyrrverandi forsætisráðherra Albaníu
Holger K. Nielsen, fyrrverandi utanríkisráðherra Danmerkur
Andrzej Olechowski, fyrrverandi utanríkisráðherra Póllands
kjeld olesen, fyrrverandi utanríkisráðherra og fyrrverandi varnarmálaráðherra Danmerkur
Anna höllin, fyrrverandi utanríkisráðherra Spánar
Theodoros Pangalos, fyrrverandi utanríkisráðherra Grikklands
Jan Pronck, fyrrverandi (starfandi) varnarmálaráðherra Hollands
vesna Pusić, fyrrverandi utanríkisráðherra Króatíu
Dariusz Rosati, fyrrverandi utanríkisráðherra Póllands
Rudolf scharping, fyrrverandi varnarmálaráðherra Þýskalands
juraj schenk, fyrrverandi utanríkisráðherra Slóvakíu
Nuno Severiano Teixeira, fyrrverandi varnarmálaráðherra Portúgals
Jóhanna Sigurðardóttir, fyrrverandi forsætisráðherra Íslands
Össur Skarphéðinsson, fyrrverandi utanríkisráðherra Íslands
Javier Solana, fyrrverandi framkvæmdastjóri NATO og fyrrverandi utanríkisráðherra Spánar
Anne-Grete Strøm-Erichsen, fyrrverandi varnarmálaráðherra Noregs
Hanna suchocka, fyrrverandi forsætisráðherra Póllands
szekeres imre, fyrrverandi varnarmálaráðherra Ungverjalands
Tanaka makiko, fyrrverandi utanríkisráðherra Japans
Tanaka naoki, fyrrverandi varnarmálaráðherra Japans
Danilo Turk, fyrrverandi forseti Slóveníu
Hikmet Sami Turk, fyrrverandi varnarmálaráðherra Tyrklands
John N Turner, fyrrverandi forsætisráðherra Kanada
Guy Verhofstadt, fyrrverandi forsætisráðherra Belgíu
Knut Vollebæk, fyrrverandi utanríkisráðherra Noregs
Carlos Westendorp og Head, fyrrverandi utanríkisráðherra Spánar